In 2020 publiceerde ik het essay Het einde van Nederland, met een sigarendoosberekening van zeespiegelniveaus waarbij de kosten voor het behouden van delen van Nederland (met duinen, dammen, dijken en polderbeheer) even groot zijn als het terugtrekken (door uitkopen): het “break even punt”. Voor Vlieland ligt dit op 65 centimeter, Texel 1,2 meter, Walcheren 12 meter, Noord Nederland 25 meter en geheel laag Nederland 145 meter. Ik had gehoopt dat het idee van terugtrekken uit laag Nederland met deze berekening afgedaan zou zijn, maar tot mijn schrik hintte de Deltacommisaris in december naar het herverdelen van verstedelijking van laag naar hoog Nederland.
Royale Ruimte voor Levende Rivieren
Het rivierengebied kan één groot natuurgebied worden: 70.000 hectares aaneengesloten groene linten door heel Nederland, van Hellevoetsluis en Kampen tot Borgharen en Lobith. Met zeldzame soorten en van internationale betekenis. Hoog opgaande vegetatie zorgt voor opstuwing, maar dat is op te vangen met de dijken en zelfs volledig te compenseren met rivierverruiming.
